چرا هر عکس هواپیمای بدون سرنشین در نیوجرسی اینقدر بد است؟

دوربین های تلفن، ماشین های کوچک شگفت انگیزی هستند که می توانند کارهای بسیار بیشتری نسبت به لنزها و حسگرهای کوچک خود انجام دهند که شما را به این باور هدایت می کند. آنها می توانند خاطرات ضروری را در ساحل و شفق های شمالی در آسمان ثبت کنند. اما حتی با تمام هوش محاسباتی خود، آنها محدودیت های خود را دارند، از جمله محدودیت هایی که در حال حاضر به ویژه مشهود هستند. آیا همه آن عکس های واضح و باکیفیت را که از هواپیماهای بدون سرنشین در حال پرواز بر فراز نیوجرسی در شب دیده اید، می شناسید؟ نه؟ دقیقا

احتمالاً تا به حال متوجه شده اید که هواپیماهای بدون سرنشین با منشأ مرموز از آسمان شب نیوجرسی بازدید می کنند. و اگر گزارش وضعیت هواپیمای بدون سرنشین را تماشا کرده یا خوانده باشید، احتمالاً تصویری دانه دار از نورهای دوردست در آسمان دیده اید، شاید با دنباله های مبهم چراغ های ناوبری قرمز و سبز. شما نوع آن را می شناسید، زیرا همه آنها اساساً یکسان به نظر می رسند. اما این اتفاق در یک منطقه دور افتاده از کشور رخ نمی دهد، بلکه به نظر می رسد یک رویداد شبانه در یکی از پرجمعیت ترین مناطق کشور باشد. با توجه به اینکه هر کسی یک دوربین در جیب دارد، چرا هر عکس از این پهپادها اینقدر بد است؟

من شک داشتم، اما از استین اودنوالد، اخترشناس و مربی در مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا، پرسیدم که چرا گرفتن یک عکس از پهپاد مناسب با تلفن خود بسیار سخت است. او توضیح داد که چرا دوربین های تلفن فقط ابزار اشتباهی برای این کار هستند. اودنوالد می گوید: دوربین های تلفن از نظر توانایی جمع آوری نور بهتر از چشم انسان نیستند. لنزهای آن ها به این صورت طراحی شده اند که اساساً به صورت کره ای الکترونیکی هستند، بنابراین آنچه که گوشی های هوشمند می بیند، اساساً همان چیزی است که شما می بینید، بدون هیچ گونه تقویت اضافی.

تلفن های هوشمند حتی در نور خوب نیز قابلیت زوم محدودی دارند، بنابراین تلاش برای زوم کردن روی چیزی در تاریکی منجر به تصویری غیربهینه می شود. حتی اگر گوشی شما دارای یک لنز زوم 3 یا 5 برابری باشد، سنسور و دیافراگم آن به قدری کوچک است که ممکن است دوربین در نور کم به زوم دیجیتال با دوربین اصلی بازگردد. و تلاش برای ارتقاء یک عکس تار و پر سر و صدا منجر به غم و اندوه خواهد شد.

سپس خود پهپادها هستند. اودنوالد خاطرنشان می کند: "آنها سیستم نورپردازی خود را با خود حمل نمی کنند، بنابراین اساساً در برابر آسمان تاریک تاریک هستند." ممکن است چند چراغ LED قابل حمل ببینید، اما هیچ چیزی برای روشن کردن کل دستگاه طراحی نشده است. مشکل این است که آنها به گونه ای طراحی شده اند که تا حدودی نامرئی باشند. این مطمئناً در مورد هواپیماهای نظامی صادق است، اما حتی یک پهپاد دوربین اصلی نیز باید در پس زمینه محو شود. اودنوالد می گوید: «تصویرسازهای آسمان در ارتفاع پایین که برای عملیات پنهان کاری طراحی شده اند تقریباً بی فایده هستند.

اگر مصمم به گرفتن عکس بهتر با پهپاد هستید، حداقل باید تجهیزات خود را ارتقا دهید. Odenwald یک دوربین اختصاصی مانند DSLR یا ILC و یک لنز خوب را توصیه می کند. "آنچه شما نیاز دارید بزرگترین دیافراگم است که می توانید بدست آورید، زیرا با وجود اینکه هواپیمای بدون سرنشین تنها چند صد متر است، با ضعف پهپاد محدود خواهید شد."

او همچنین یک سه پایه و از همه مهمتر، کمی موفق باشید. "این چیزها در هیچ جدول زمانی قرار ندارند، بنابراین به نوعی شبیه عکاسی از شهاب است - جایی که شهاب در تلاش است بدون شناسایی بماند." و حتی اگر تجهیزات مناسب را در مکان مناسب در زمان مناسب داشته باشید؟ خوب، تعجب نکنید اگر معلوم شد که هیچ چیز غیرعادی در آنجا اتفاق نمی افتد.